Όταν συνειδητοποιώ τι θέλω, τότε ξεκαθαρίζω μέσα μου και τι δεν θέλω. Ας αναρωτηθούμε: Πόσες φορές είπαμε ναι, ενώ θέλαμε να πούμε όχι; Πόσες φορές εγκαταλείψαμε τον εαυτό μας βάζοντας προτεραιότητα τις επιθυμίες των άλλων; Όλα τα συναισθήματα, οι επιθυμίες που έχουμε αρνηθεί συσσωρεύονται μέσα μας και ξεσπούν με τη μορφή κατάθλιψης, έντονων καυγάδων, ψυχοσωματικών συμπτωμάτων κ.α.
«Νιώθω μία δυσφορία. Ενώ φαινομενικά είναι όλα καλά, μέσα μου υποφέρω, δυσκολεύομαι να ευχαριστηθώ τη ζωή μου, την οικογένεια του, την εργασία μου, να απολαύσω τις επιτυχίες μου… Δεν με αναγνωρίζω, δεν ξέρω τι θέλω, δεν νιώθω ότι είμαι ο εαυτός μου…» είναι οι πιο συνηθισμένες εκφράσεις που ακούγονται κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας από τους ανθρώπους που βιώνουν μία αποσυνδεδεμένη σχέση με τον εαυτό τους.
Πώς καταλήγουμε σε αυτήν την εσωτερική απομάκρυνση;
Όταν γεννιόμαστε είμαστε απόλυτα αληθινοί, είμαστε ο εαυτός μας. Τα παιδιά εκφράζουν τις επιθυμίες τους, τις σκέψεις τους, τα συναισθήματά τους. Ωστόσο στην πρώτη παιδική ηλικία, η οικογένεια, το περιβάλλον, ο συνολικός περίγυρος, τείνει να μας βάζει μέσα σε ένα καλούπι, το οποίο περιλαμβάνει όλα αυτά τα πρέπει στα οποία καλούμαστε να συμμορφωθούμε ώστε να είμαστε καλοί, σωστοί, αγαπητοί. Έτσι προσαρμοζόμαστε και υιοθετούμε συμπεριφορές που ανταποκρίνονται σε αυτό που πιστεύουμε ότι οι άλλοι περιμένουν από εμάς. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μία “περσόνα”, ένα ψεύτικο κατασκεύασμα προκειμένου να είμαστε αποδεκτοί και να επιβιώσουμε στον κόσμο των ενηλίκων. Παράλληλα πληρώνουμε ένα μεγάλο τίμημα καθώς απομακρυνόμαστε από την αλήθεια, την αυθεντικότητα μας και τείνουμε να θεωρούμε αυτήν την περσόνα – κατασκεύασμα μέρος της προσωπικότητάς μας.
Τι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να βρούμε τον εαυτό μας;
Αποδοχή
Το πρώτο και το σπουδαιότερο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε και να αποδεχθούμε αυτό που είμαστε αυτήν τη στιγμή. Την ιστορία μας, την οικογένειά μας, τις εμπειρίες ζωής μας, τα προτερήματα, τα ελαττώματα, τα λάθη, τα σωστά μας. Για να μπορέσουμε να φροντίσουμε, να αγαπήσουμε, να καλυτερεύσουμε και να αναδείξουμε τον εαυτό μας, χρειάζεται πρώτα να τον αποδεχτούμε.
Στρέφομαι προς τα μέσα, συνδέομαι με τις επιθυμίες μου
Το επόμενο βήμα είναι να στρέψουμε τη ματιά μας μέσα μας και να αναζητήσουμε τα θέλω μας: Τι θέλω, τι μου δίνει χαρά, πώς μου αρέσει να περνάω τον ελεύθερο μου χρόνο; Όλα αυτά που επιθυμώ τα διεκδικώ; Μήπως τα έχω κλείσει σε ένα συρτάρι και περιμένω την κατάλληλη στιγμή για να ζήσω, με αποτέλεσμα να απομακρύνομαι όλο και πιο πολύ από εμένα;
Όρια
Όταν συνειδητοποιώ τι θέλω, τότε ξεκαθαρίζω μέσα μου και τι δεν θέλω. Ας αναρωτηθούμε: Πόσες φορές είπαμε ναι, ενώ θέλαμε να πούμε όχι; Πόσες φορές εγκαταλείψαμε τον εαυτό μας βάζοντας προτεραιότητα τις επιθυμίες των άλλων; Όλα τα συναισθήματα, οι επιθυμίες που έχουμε αρνηθεί συσσωρεύονται μέσα μας και ξεσπούν με τη μορφή κατάθλιψης, έντονων καυγάδων, ψυχοσωματικών συμπτωμάτων κ.α.
Ας τολμήσουμε να φροντίσουμε, να τιμήσουμε τον εαυτό μας και να εκφράσουμε την αλήθεια μας, λέγοντας ΟΧΙ, δεν θέλω, δεν μπορώ, δεν επιθυμώ, δεν νιώθω άνετα.
Ψυχοθεραπεία
Μέσα από την ψυχοθεραπεία συνειδητοποιούμε και πετάμε από επάνω μας όλα αυτά που δεν είμαστε για να μείνει ακέραιος ο αληθινός μας εαυτός. Ο θεραπευτής φωτίζει τον δρόμο του θεραπευόμενου, ώστε να επεξεργαστεί την προσωπική του ιστορία και να συνδέσει – γεφυρώσει το παρελθόν με το παρόν.
Ας θυμόμαστε πως η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας είναι αδιαμφισβήτητα η πιο σημαντική σχέση της ζωής μας.
