Κατηγορία ‘Αρθρα

Υπάρχει ένα κομμάτι μέσα σου που λέει, αυτό δεν είναι για σένα, δεν το αξίζεις, δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Εάν έχουμε μεγαλώσει μέσα σε ένα οικογενειακό πλαίσιο όπου δε μας εμπιστεύονταν, μας έλεγαν ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε και οι άλλοι είναι καλύτεροι τότε διαμορφώνουμε αυτή την εικόνα για τον εαυτό μας και τείνουμε να την αναπαράγουμε στην ενήλικη ζωή μας.

Το να φροντίζω τον εαυτό μου και να τον βάζω προτεραιότητα ΔΕΝ είναι μια εγωιστική στάση. Εγωισμός είναι να με ενδιαφέρει μόνον ο εαυτός μου, να μην συναισθάνομαι και να μην λαμβάνω υπόψιν τα συναισθήματα κανενός άλλου.

Όταν συνειδητοποιώ τι θέλω, τότε ξεκαθαρίζω μέσα μου και τι δεν θέλω. Ας αναρωτηθούμε: Πόσες φορές είπαμε ναι, ενώ θέλαμε να πούμε όχι; Πόσες φορές εγκαταλείψαμε τον εαυτό μας βάζοντας προτεραιότητα τις επιθυμίες των άλλων; Όλα τα συναισθήματα, οι επιθυμίες που έχουμε αρνηθεί συσσωρεύονται μέσα μας και ξεσπούν με τη μορφή κατάθλιψης, έντονων καυγάδων, ψυχοσωματικών συμπτωμάτων κ.α.

Το να πούμε στον εαυτό μας σκέψου θετικά ή αυτό μην το σκέφτεσαι είναι κάτι που δεν λειτουργεί από μόνο του. Αντίθετα, έχει αποδειχθεί πως όταν μπαίνουμε σε μία διαδικασία να καταπιέζουμε ή να διώχνουμε τις σκέψεις μας, τότε είναι σαν να τις σπρώχνουμε με μεγαλύτερη ένταση να βγουν-εκφραστούν, άρα πετυχαίνουμε το αντίθετο αποτέλεσμα.

Το να ασκούμε έλεγχο είναι μία βαθιά ανθρώπινη ανάγκη. Συνδέεται με τη δυνατότητα μας να παίρνουμε αποφάσεις, να δρούμε αυτόνομα, να βάζουμε την προσωπική μας σφραγίδα στα πράγματα, να προετοιμαζόμαστε καλύτερα για κάποιες σημαντικές καταστάσεις της ζωής μας και να αποφεύγουμε έναν πιθανό κίνδυνο.

Κι όμως, όταν κάποιος πάσχει από κατάθλιψη δεν σημαίνει απαραίτητα πως δείχνει θλιμμένος και είναι κλεισμένος στο σπίτι. Μπορεί να είναι χαμογελαστός και δραστήριος, αλλά πίσω από το φαινομενικά χαρούμενο πρόσωπο να υπάρχει βαθιά θλίψη που εκ πρώτης όψεως είναι αόρατη – σίγουρα όχι για εκείνον που τη βιώνει. Αυτή είναι η λεγόμενη «χαμογελαστή κατάθλιψη». Ποια είναι τα συμπτώματα;